به گزارش بُردار، نشست «بررسی مسائل ارتقاء کیفی علوم انسانی» یکشنبه، ۲۶ آذرماه، در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار شد. این پنل، با حضور دکتر شهین اعوانی، دکتر یحیی فوزی، دکتر آزیتا افراشی، دکتر قدیر نصری و دکتر فرج‌الله علی‌قنبری به عنوان سخنران و دکتر مالک شجاعی به عنوان دبیر نشست؛ دو پرسش محوری را در دستور کار داشت. پرسش راند نخست از سخنرانان جلسه، به مهم‌ترین چالش علوم انسانی در کشور اختصاص داشت، با این صورت‌بندی که «در وضعیت موجود، مهم‌ترین چالش مربوط به علوم انسانی را چه می‌دانید؟» پرسش راند دوم، به پاسخی که سخنرانان به پرسش نخست می‌دادند، مربوط بود؛ با این شرط که معطوف به شرایط کنونی و موجود، پاسخی انضمامی به پرسش نخست داده شود.
شهین اعوانی، عضو هیئت علمی موسسۀ پژوهشی حکمت و فلسفه، در پاسخ به پرسش مهم‌ترین چالش علوم انسانی، به مقایسۀ نتایج دو پژوهشی که پیش‌تر انجام داده بود، پرداخت. پژوهش نخست در سال ۱۹۹۵ و مربوط به کشور آلمان بود که طی آن وضعیت فلسفه در آلمان را بررسی و ۱۲۰۰ دانشجوی فلسفه در این کشور را شناسایی کرده بود. پژوهش دوم در سال ۱۳۹۳، وضعیت فلسفه در ایران را مورد مداقه قرار داده است. این پژوهش نشان داده است در سال ۱۳۹۳، ایران دارای ۲۷۴۰۰ دانشجوی فلسفه به انضمام ۳۰۰ استاد و ۱۵ استاد تمام است. اعوانی از تطبیق این دو پژوهش، نتیجه گرفت «کمیت ما، مانع کار کیفی شده است». محور دوم بحث اعوانی به «فعال نبودن انجمن‌های علمی» و محور سوم به «دولتی شدن علم» اختصاص داشت.